...continue to unfold...
Τα Επεισοδια
Τα δακρυα τρεχουνε, το νεφος μας σκεπαζει
Στη μεση του δρομου,
Η ανασα με κοπο βγαινει απ’ τα χειλια
Τρεχουμε μα ποτε δεν φτανουμε
Γιατι πανω μας καθονται αλλοι,
Μας κρατανε κατω σαν παλαιστες μεσα
Στο στιβο αυτης της μολυβενιας πολης,
Κατι παχυσαρκοι βρικολακες που μας
Ρουφανε το αιμα αχορταγοι.
Και η φωνη μας τωρα εχει αρπαξει φορα
Τρεχει κι’ αυτη μαζι μας αλλα ειναι μπροστα,
Ακουγεται σαν ανεμος στα δενδρα της λεωφορου,
Στα καπνισμενα χτιρια, μεσα στις φλογες που
Θα τις σβυσει, θα ανεβασει και μεσα στα
Παραθυρα θα μπει, θα μπει και στα αυτια τους,
Θα μπει και στο στομα και στο νου
No comments:
Post a Comment