φτιαχνω καφε αυτο το φθινοπωρινο πρωι,
καφε σαν κι αυτον που πιναμε
σαν νεαρα παιδια των ονειρων
στη καφετερια της πλατειας
σε βλεπω στο απεναντι τραπεζακι
να καθεσαι με τις φιλες σου να συζητας
και καμια φορα ριχνεις μια ματια
προς το μερος μου μη τυχον
σε κοιταζω οπως κι εσυ.
κι οταν το βλεμμα σου επανω
στο δικο μου πεφτει,
κι οι δυο ξαφνικα αλλου κοιταμε.
και το παιχνιδι αυτο συνεχιζεται
σαν τον χορο των μαραμενων φυλλων
στον ανεμο του φθινοπωρου αυτου.
I put the coffee on this autumn morning,
coffee like we drank as dreaming youth
at the cafe in our town square.
I see you across the tables
sitting with your friends, talking,
once in a while glancing towards me
in case I'm looking at you.
And when your fleeting glance meets
mine, we both look away suddenly.
And that game goes on
like falling leaves dancing
in the autumn wind.
